From Ottoman Turkish حظ (haz),[1] from Arabic حَظّ (ḥaẓẓ).
χαζός • (chazós) m (feminine χαζή, neuter χαζό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | χαζός (chazós) | χαζή (chazí) | χαζό (chazó) | χαζοί (chazoí) | χαζές (chazés) | χαζά (chazá) | |
genitive | χαζού (chazoú) | χαζής (chazís) | χαζού (chazoú) | χαζών (chazón) | χαζών (chazón) | χαζών (chazón) | |
accusative | χαζό (chazó) | χαζή (chazí) | χαζό (chazó) | χαζούς (chazoús) | χαζές (chazés) | χαζά (chazá) | |
vocative | χαζέ (chazé) | χαζή (chazí) | χαζό (chazó) | χαζοί (chazoí) | χαζές (chazés) | χαζά (chazá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο χαζός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο χαζός, etc.)