From χορτ(αίνω) (chort(aíno)) + -άτος (-átos).[1]
χορτάτος • (chortátos) m (feminine χορτάτη, neuter χορτάτο)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | χορτάτος • | χορτάτη • | χορτάτο • | χορτάτοι • | χορτάτες • | χορτάτα • |
genitive | χορτάτου • | χορτάτης • | χορτάτου • | χορτάτων • | χορτάτων • | χορτάτων • |
accusative | χορτάτο • | χορτάτη • | χορτάτο • | χορτάτους • | χορτάτες • | χορτάτα • |
vocative | χορτάτε • | χορτάτη • | χορτάτο • | χορτάτοι • | χορτάτες • | χορτάτα • |
derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο χορτάτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο χορτάτος, etc.) |