χωόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰɔː.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰoˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /xoˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xoˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xoˈo.me.nos/

Participle

χωόμενος • (khōómenos) m (feminine χωομένη, neuter χωόμενον); first/second declension

present middle participle of χώομαι (khṓomai)

Adjective

χωόμενος • (khōómenos) m (feminine χωομένη, neuter χωόμενον); first/second declension

agitated, troubled, angered

Declension

First and second declension of χωόμενος; χωομένη; χωόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	χωόμενος khōómenos	χωομένη khōoménē	χωόμενον khōómenon	χωομένω khōoménō	χωομένᾱ khōoménā	χωομένω khōoménō	χωόμενοι khōómenoi	χωόμεναι khōómenai	χωόμενᾰ khōómena
Genitive	χωομένου khōoménou	χωομένης khōoménēs	χωομένου khōoménou	χωομένοιν khōoménoin	χωομέναιν khōoménain	χωομένοιν khōoménoin	χωομένων khōoménōn	χωομένων khōoménōn	χωομένων khōoménōn
Dative	χωομένῳ khōoménōi	χωομένῃ khōoménēi	χωομένῳ khōoménōi	χωομένοιν khōoménoin	χωομέναιν khōoménain	χωομένοιν khōoménoin	χωομένοις khōoménois	χωομέναις khōoménais	χωομένοις khōoménois
Accusative	χωόμενον khōómenon	χωομένην khōoménēn	χωόμενον khōómenon	χωομένω khōoménō	χωομένᾱ khōoménā	χωομένω khōoménō	χωομένους khōoménous	χωομένᾱς khōoménās	χωόμενᾰ khōómena
Vocative	χωόμενε khōómene	χωομένη khōoménē	χωόμενον khōómenon	χωομένω khōoménō	χωομένᾱ khōoménā	χωομένω khōoménō	χωόμενοι khōómenoi	χωόμεναι khōómenai	χωόμενᾰ khōómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	χωομένως khōoménōs			χωομενώτερος khōomenṓteros			χωομενώτᾰτος khōomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

χωόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

Participle

Adjective

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia