From ψευδής (pseudḗs, “false”) + βούνιον (boúnion, “earthnut”).
ψευδοβούνῐον • (pseudoboúnion) n (genitive ψευδοβουνῐ́ου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ψευδοβούνῐον tò pseudoboúnion |
τὼ ψευδοβουνῐ́ω tṑ pseudobouníō |
τᾰ̀ ψευδοβούνῐᾰ tà pseudoboúnia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ψευδοβουνῐ́ου toû pseudobouníou |
τοῖν ψευδοβουνῐ́οιν toîn pseudobouníoin |
τῶν ψευδοβουνῐ́ων tôn pseudobouníōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ψευδοβουνῐ́ῳ tôi pseudobouníōi |
τοῖν ψευδοβουνῐ́οιν toîn pseudobouníoin |
τοῖς ψευδοβουνῐ́οις toîs pseudobouníois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ψευδοβούνῐον tò pseudoboúnion |
τὼ ψευδοβουνῐ́ω tṑ pseudobouníō |
τᾰ̀ ψευδοβούνῐᾰ tà pseudoboúnia | ||||||||||
| Vocative | ψευδοβούνῐον pseudoboúnion |
ψευδοβουνῐ́ω pseudobouníō |
ψευδοβούνῐᾰ pseudoboúnia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||