From Ancient Greek ὠφέλιμος (ōphélimos).
ωφέλιμος • (ofélimos) m (feminine ωφέλιμη, neuter ωφέλιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ωφέλιμος (ofélimos) | ωφέλιμη (ofélimi) | ωφέλιμο (ofélimo) | ωφέλιμοι (ofélimoi) | ωφέλιμες (ofélimes) | ωφέλιμα (ofélima) | |
genitive | ωφέλιμου (ofélimou) | ωφέλιμης (ofélimis) | ωφέλιμου (ofélimou) | ωφέλιμων (ofélimon) | ωφέλιμων (ofélimon) | ωφέλιμων (ofélimon) | |
accusative | ωφέλιμο (ofélimo) | ωφέλιμη (ofélimi) | ωφέλιμο (ofélimo) | ωφέλιμους (ofélimous) | ωφέλιμες (ofélimes) | ωφέλιμα (ofélima) | |
vocative | ωφέλιμε (ofélime) | ωφέλιμη (ofélimi) | ωφέλιμο (ofélimo) | ωφέλιμοι (ofélimoi) | ωφέλιμες (ofélimes) | ωφέλιμα (ofélima) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ωφέλιμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ωφέλιμος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ωφελιμότερος", etc)
|