Learned borrowing from Koine Greek ὄξινος (óxinos).[1]
όξινος • (óxinos) m (feminine όξινη, neuter όξινο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | όξινος (óxinos) | όξινη (óxini) | όξινο (óxino) | όξινοι (óxinoi) | όξινες (óxines) | όξινα (óxina) | |
genitive | όξινου (óxinou) | όξινης (óxinis) | όξινου (óxinou) | όξινων (óxinon) | όξινων (óxinon) | όξινων (óxinon) | |
accusative | όξινο (óxino) | όξινη (óxini) | όξινο (óxino) | όξινους (óxinous) | όξινες (óxines) | όξινα (óxina) | |
vocative | όξινε (óxine) | όξινη (óxini) | όξινο (óxino) | όξινοι (óxinoi) | όξινες (óxines) | όξινα (óxina) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο όξινος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο όξινος, etc.)