Borrowed from Turkish İstanbul.
Ыстанбул • (Istanbul) (Arabic spelling ىستانبۇل)
singular (жекелик) | |
---|---|
nominative (атооч) | Ыстанбул Istanbul |
genitive (илик) | Ыстанбулдун Istanbuldun |
dative (барыш) | Ыстанбулга Istanbulga |
accusative (табыш) | Ыстанбулду Istanbuldu |
locative (жатыш) | Ыстанбулда Istanbulda |
ablative (чыгыш) | Ыстанбулдан Istanbuldan |
possessive forms | |
first-person singular (менин) | |
nominative | Ыстанбулум Istanbulum |
genitive | Ыстанбулумдун Istanbulumdun |
dative | Ыстанбулума Istanbuluma |
accusative | Ыстанбулумду Istanbulumdu |
locative | Ыстанбулумда Istanbulumda |
ablative | Ыстанбулумдан Istanbulumdan |
second-person singular informal (сенин) | |
nominative | Ыстанбулуң Istanbuluŋ |
genitive | Ыстанбулуңдун Istanbuluŋdun |
dative | Ыстанбулуңа Istanbuluŋa |
accusative | Ыстанбулуңду Istanbuluŋdu |
locative | Ыстанбулуңда Istanbuluŋda |
ablative | Ыстанбулуңдан Istanbuluŋdan |
second-person singular formal (сиздин) | |
nominative | Ыстанбулуңуз Istanbuluŋuz |
genitive | Ыстанбулуңуздун Istanbuluŋuzdun |
dative | Ыстанбулуңузга Istanbuluŋuzga |
accusative | Ыстанбулуңузду Istanbuluŋuzdu |
locative | Ыстанбулуңузда Istanbuluŋuzda |
ablative | Ыстанбулуңуздан Istanbuluŋuzdan |