Inherited from Proto-Turkic *belgü.
белгі • (belgı)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | белгі (belgı) | белгілер (belgıler) |
genitive | белгінің (belgınıñ) | белгілердің (belgılerdıñ) |
dative | белгіге (belgıge) | белгілерге (belgılerge) |
accusative | белгіні (belgını) | белгілерді (belgılerdı) |
locative | белгіде (belgıde) | белгілерде (belgılerde) |
ablative | белгіден (belgıden) | белгілерден (belgılerden) |
instrumental | белгімен (belgımen) | белгілермен (belgılermen) |