By surface analysis, выхаваць (vyxavacʹ, “to raise; to educate”) + -нік (-nik), although source of intrusive -ль- (-lʹ-) unclear, possibly by influence of semantically unrelated хавальнік (xavalʹnik, “hider”).
выхава́льнік • (vyxaválʹnik) m pers (genitive выхава́льніка, nominative plural выхава́льнікі, genitive plural выхава́льнікаў, feminine выхава́льніца)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | выхава́льнік vyxaválʹnik |
выхава́льнікі vyxaválʹniki |
genitive | выхава́льніка vyxaválʹnika |
выхава́льнікаў vyxaválʹnikaŭ |
dative | выхава́льніку vyxaválʹniku |
выхава́льнікам vyxaválʹnikam |
accusative | выхава́льніка vyxaválʹnika |
выхава́льнікаў vyxaválʹnikaŭ |
instrumental | выхава́льнікам vyxaválʹnikam |
выхава́льнікамі vyxaválʹnikami |
locative | выхава́льніку vyxaválʹniku |
выхава́льніках vyxaválʹnikax |
count form | — | выхава́льнікі1 vyxaválʹniki1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.