Borrowed from Polish wędzić. Direct inheritance from Proto-Slavic *ǫditi likely would have yielded *ву́дзіць (*vúdzicʹ).
вэ́ндзіць • (véndzicʹ) impf (perfective павэ́ндзіць)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | вэ́ндзіць véndzicʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | вэ́нджаны véndžany |
| adverbial | вэ́ндзячы véndzjačy |
вэ́ндзіўшы véndziŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
вэ́нджу véndžu |
бу́ду вэ́ндзіць búdu véndzicʹ |
| 2nd singular ты |
вэ́ндзіш véndziš |
бу́дзеш вэ́ндзіць búdzješ véndzicʹ |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
вэ́ндзіць véndzicʹ |
бу́дзе вэ́ндзіць búdzje véndzicʹ |
| 1st plural мы |
вэ́ндзім véndzim |
бу́дзем вэ́ндзіць búdzjem véndzicʹ |
| 2nd plural вы |
вэ́ндзіце véndzicje |
бу́дзеце вэ́ндзіць búdzjecje véndzicʹ |
| 3rd plural яны́ |
вэ́ндзяць véndzjacʹ |
бу́дуць вэ́ндзіць búducʹ véndzicʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | вэ́ндзі véndzi |
вэ́ндзіце véndzicje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
вэ́ндзіў véndziŭ |
вэ́ндзілі véndzili |
| feminine я / ты / яна́ |
вэ́ндзіла véndzila | |
| neuter яно́ |
вэ́ндзіла véndzila | |