граничар • (graničar) m (plural граничари, relational adjective граничарски)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | граничар (graničar) | граничари (graničari) |
definite unspecified | граничарот (graničarot) | граничарите (graničarite) |
definite proximal | граничаров (graničarov) | граничариве (graničarive) |
definite distal | граничарон (graničaron) | граничарине (graničarine) |
vocative | граничару (graničaru) | граничари (graničari) |
count form | — | граничара (graničara) |
From гра̀ница.
гра̀нича̄р m (Latin spelling gràničār)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | граничар | граничари |
genitive | граничара | граничара |
dative | граничару | граничарима |
accusative | граничара | граничаре |
vocative | граничару | граничари |
locative | граничару | граничарима |
instrumental | граничаром | граничарима |