From гучни́й (hučnýj, “loud”) + -о- (-o-) + мо́вець (móvecʹ, “speaker”), a calque of English loudspeaker.
гучномо́вець • (hučnomóvecʹ) m inan (genitive гучномо́вця, nominative plural гучномо́вці, genitive plural гучномо́вців)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | гучномо́вець hučnomóvecʹ |
гучномо́вці hučnomóvci |
genitive | гучномо́вця hučnomóvcja |
гучномо́вців hučnomóvciv |
dative | гучномо́вцеві, гучномо́вцю hučnomóvcevi, hučnomóvcju |
гучномо́вцям hučnomóvcjam |
accusative | гучномо́вець hučnomóvecʹ |
гучномо́вці hučnomóvci |
instrumental | гучномо́вцем hučnomóvcem |
гучномо́вцями hučnomóvcjamy |
locative | гучномо́вцю, гучномо́вці hučnomóvcju, hučnomóvci |
гучномо́вцях hučnomóvcjax |
vocative | гучномо́вцю hučnomóvcju |
гучномо́вці hučnomóvci |