дотяну́ть (dotjanútʹ) + -ся (-sja)
дотяну́ться • (dotjanútʹsja) pf (imperfective дотя́гиваться)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | дотяну́ться dotjanútʹsja | |
participles | present tense | past tense |
active | — | дотяну́вшийся dotjanúvšijsja |
passive | — | — |
adverbial | — | дотяну́вшись dotjanúvšisʹ |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | дотяну́сь dotjanúsʹ |
2nd singular (ты) | — | дотя́нешься dotjánešʹsja |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | дотя́нется dotjánetsja |
1st plural (мы) | — | дотя́немся dotjánemsja |
2nd plural (вы) | — | дотя́нетесь dotjánetesʹ |
3rd plural (они́) | — | дотя́нутся dotjánutsja |
imperative | singular | plural |
дотяни́сь dotjanísʹ |
дотяни́тесь dotjanítesʹ | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | дотяну́лся dotjanúlsja |
дотяну́лись dotjanúlisʹ |
feminine (я/ты/она́) | дотяну́лась dotjanúlasʹ | |
neuter (оно́) | дотяну́лось dotjanúlosʹ |