жити (žiti, “to live”) + -тель (-telĭ)
жител҄ь • (žitelʹĭ) m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | жител҄ь žitelʹĭ |
жител҄а žitelʹa |
жител҄и žitelʹi |
genitive | жител҄а žitelʹa |
жител҄оу žitelʹu |
жител҄ь žitelʹĭ |
dative | жител҄оу, жител҄еви žitelʹu, žitelʹjevi |
жител҄ема žitelʹjema |
жител҄емъ žitelʹjemŭ |
accusative | жител҄ь, жител҄а žitelʹĭ, žitelʹa |
жител҄а žitelʹa |
жител҄ѧ žitelʹję |
instrumental | жител҄емь žitelʹjemĭ |
жител҄ема žitelʹjema |
жител҄и žitelʹi |
locative | жител҄и žitelʹi |
жител҄оу žitelʹu |
жител҄ихъ žitelʹixŭ |
vocative | жител҄оу žitelʹu |
жител҄а žitelʹa |
жител҄и žitelʹi |
Likely borrowed from Carpathian Rusyn жи́тель (žýtelʹ). By surface analysis, жиц (žic) + -тель (-telʹ).
житель (žitelʹ) m pers (feminine equivalent жителька)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | житель (žitelʹ) | жителє (žitelje) |
genitive | жителя (žitelja) | жительох (žitelʹox) |
dative | жительови (žitelʹovi) | жительом (žitelʹom) |
accusative | жителя (žitelja) | жительох (žitelʹox) |
instrumental | жительом (žitelʹom) | жителями (žiteljami) |
locative | жительови (žitelʹovi) | жительох (žitelʹox) |
vocative | житель (žitelʹ) | жителє (žitelje) |
жить (žitʹ, “to live, reside”) + -тель (-telʹ, “er”)
жи́тель • (žítelʹ) m anim (genitive жи́теля, nominative plural жи́тели, genitive plural жи́телей, feminine жи́тельница)
жи́ти (žýty, “to live, reside”) + -тель (-telʹ, “er”)
жи́тель • (žýtelʹ) m pers (genitive жи́теля, nominative plural жи́телі, genitive plural жи́телів, female equivalent жи́телька)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | жи́тель žýtelʹ |
жи́телі žýteli |
genitive | жи́теля žýtelja |
жи́телів žýteliv |
dative | жи́телеві, жи́телю žýtelevi, žýtelju |
жи́телям žýteljam |
accusative | жи́теля žýtelja |
жи́телів žýteliv |
instrumental | жи́телем žýtelem |
жи́телями žýteljamy |
locative | жи́телеві, жи́телю, жи́телі žýtelevi, žýtelju, žýteli |
жи́телях žýteljax |
vocative | жи́телю žýtelju |
жи́телі žýteli |