затаи́ть (zataítʹ) + -ся (-sja)
затаи́ться • (zataítʹsja) pf (imperfective зата́иваться)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | затаи́ться zataítʹsja | |
participles | present tense | past tense |
active | — | затаи́вшийся zataívšijsja |
passive | — | — |
adverbial | — | затаи́вшись zataívšisʹ |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | затаю́сь zatajúsʹ |
2nd singular (ты) | — | затаи́шься zataíšʹsja |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | затаи́тся zataítsja |
1st plural (мы) | — | затаи́мся zataímsja |
2nd plural (вы) | — | затаи́тесь zataítesʹ |
3rd plural (они́) | — | затая́тся zatajátsja |
imperative | singular | plural |
затаи́сь zataísʹ |
затаи́тесь zataítesʹ | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | затаи́лся zataílsja |
затаи́лись zataílisʹ |
feminine (я/ты/она́) | затаи́лась zataílasʹ | |
neuter (оно́) | затаи́лось zataílosʹ |