избе́чити pf (Latin spelling izbéčiti)
Infinitive: избечити | Present verbal adverb: — | Past verbal adverb: избе́чӣвши | Verbal noun: — | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Number | Singular | Plural | |||||
Person | 1st | 2nd | 3rd | 1st | 2nd | 3rd | |
Verbal forms | ја | ти | он / она / оно | ми | ви | они / оне / она | |
Present | избечим | избечиш | избечи | избечимо | избечите | избече | |
Future | Future I | избечит ћу1 избечићу |
избечит ћеш1 избечићеш |
избечит ће1 избечиће |
избечит ћемо1 избечићемо |
избечит ћете1 избечићете |
избечит ће1 избечиће |
Future II | бу̏де̄м избечио2 | бу̏де̄ш избечио2 | бу̏де̄ избечио2 | бу̏де̄мо избечили2 | бу̏де̄те избечили2 | бу̏дӯ избечили2 | |
Past | Perfect | избечио сам2 | избечио си2 | избечио је2 | избечили смо2 | избечили сте2 | избечили су2 |
Pluperfect3 | би̏о сам избечио2 | би̏о си избечио2 | би̏о је избечио2 | би́ли смо избечили2 | би́ли сте избечили2 | би́ли су избечили2 | |
Aorist | избечих | избечи | избечи | избечисмо | избечисте | избечише | |
Conditional I | избечио бих2 | избечио би2 | избечио би2 | избечили бисмо2 | избечили бисте2 | избечили би2 | |
Conditional II4 | би̏о бих избечио2 | би̏о би избечио2 | би̏о би избечио2 | би́ли бисмо избечили2 | би́ли бисте избечили2 | би́ли би избечили2 | |
Imperative | — | избечи | — | избечимо | избечите | — | |
Active past participle | избечио m / избечила f / избечило n | избечили m / избечиле f / избечила n | |||||
Passive past participle | избечен m / избечена f / избечено n | избечени m / избечене f / избечена n | |||||
1 Croatian spelling: others omit the infinitive suffix completely and bind the clitic. 2 For masculine nouns; a feminine or neuter agent would use the feminine and neuter gender forms of the active past participle and auxiliary verb, respectively. 3 Often replaced by the past perfect in colloquial speech, i.e. the auxiliary verb biti (to be) is routinely dropped. 4 Often replaced by the conditional I in colloquial speech, i.e. the auxiliary verb biti (to be) is routinely dropped.
|