Perhaps из- (iz-) + луч (luč) + -и́ть (-ítʹ). See also лучи́ть (lučítʹ).
излучи́ть • (izlučítʹ) pf (imperfective излуча́ть)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | излучи́ть izlučítʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | излучи́вший izlučívšij |
| passive | — | излучённый izlučónnyj |
| adverbial | — | излучи́в izlučív, излучи́вши izlučívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | излучу́ izlučú |
| 2nd singular (ты) | — | излучи́шь izlučíšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | излучи́т izlučít |
| 1st plural (мы) | — | излучи́м izlučím |
| 2nd plural (вы) | — | излучи́те izlučíte |
| 3rd plural (они́) | — | излуча́т izlučát |
| imperative | singular | plural |
| излучи́ izlučí |
излучи́те izlučíte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | излучи́л izlučíl |
излучи́ли izlučíli |
| feminine (я/ты/она́) | излучи́ла izlučíla | |
| neuter (оно́) | излучи́ло izlučílo | |