From минць (minć, “we ourselves”) + -е- (-e-, “”) + -нь (-ń, “”).
минцень • (minceń)
минцень • (minceń)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | — | минценнет (mincennet) |
genitive | минцень (minceń) | — |
dative | — | — |
ablative | минценнеда (mincenneda) | — |
inessive | минценнеса (mincennesa) | — |
elative | минценнеста (mincennesta) | — |
illative | минценнес (mincennes) | — |
prolative | минценнева (mincenneva) | — |
comparative | минценнешка (mincenneška) | — |
translative | минценнекс (mincenneks) | — |
abessive | минценнефтома (mincenneftoma) | — |
causative | минценненкса (mincennenksa) | — |
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | минценнесь (mincenneś) | минценнетне (mincennetne) |
genitive | минценнеть (mincenneť) | минценнетнень (mincennetneń) |
dative | минценнети (mincenneti) | минценнетненди (mincennetnendi) |