From Latin ōrdinātus (“arranged, ordained”).
ордина́та • (ordináta) f (relational adjective ордина́тен)
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | ордина́та ordináta |
ордина́ти ordináti |
definite | ордина́тата ordinátata |
ордина́тите ordinátite |
ордина́та • (ordináta) f inan (genitive ордина́ты, nominative plural ордина́ты, genitive plural ордина́т)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ордина́та ordináta |
ордина́ты ordináty |
genitive | ордина́ты ordináty |
ордина́т ordinát |
dative | ордина́те ordináte |
ордина́там ordinátam |
accusative | ордина́ту ordinátu |
ордина́ты ordináty |
instrumental | ордина́той, ордина́тою ordinátoj, ordinátoju |
ордина́тами ordinátami |
prepositional | ордина́те ordináte |
ордина́тах ordinátax |