осязать (osjazatʹ) + -тель (-telʹ) + -ный (-nyj)
осяза́тельный • (osjazátelʹnyj) (adverb осяза́тельно)
masculine | neuter | feminine | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
nominative | осяза́тельный osjazátelʹnyj |
осяза́тельное osjazátelʹnoje |
осяза́тельная osjazátelʹnaja |
осяза́тельные osjazátelʹnyje | |
genitive | осяза́тельного osjazátelʹnovo |
осяза́тельной osjazátelʹnoj |
осяза́тельных osjazátelʹnyx | ||
dative | осяза́тельному osjazátelʹnomu |
осяза́тельной osjazátelʹnoj |
осяза́тельным osjazátelʹnym | ||
accusative | animate | осяза́тельного osjazátelʹnovo |
осяза́тельное osjazátelʹnoje |
осяза́тельную osjazátelʹnuju |
осяза́тельных osjazátelʹnyx |
inanimate | осяза́тельный osjazátelʹnyj |
осяза́тельные osjazátelʹnyje | |||
instrumental | осяза́тельным osjazátelʹnym |
осяза́тельной, осяза́тельною osjazátelʹnoj, osjazátelʹnoju |
осяза́тельными osjazátelʹnymi | ||
prepositional | осяза́тельном osjazátelʹnom |
осяза́тельной osjazátelʹnoj |
осяза́тельных osjazátelʹnyx | ||
short form | осяза́телен osjazátelen |
осяза́тельно osjazátelʹno |
осяза́тельна osjazátelʹna |
осяза́тельны osjazátelʹny |