From праба́чыць (prabáčycʹ, “to pardon, to excuse”) + -э́нне (-énnje).
прабачэ́нне • (prabačénnje) n inan (genitive прабачэ́ння, nominative plural прабачэ́нні, genitive plural прабачэ́нняў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | прабачэ́нне prabačénnje |
прабачэ́нні prabačénni |
genitive | прабачэ́ння prabačénnja |
прабачэ́нняў prabačénnjaŭ |
dative | прабачэ́нню prabačénnju |
прабачэ́нням prabačénnjam |
accusative | прабачэ́нне prabačénnje |
прабачэ́нні prabačénni |
instrumental | прабачэ́ннем prabačénnjem |
прабачэ́ннямі prabačénnjami |
locative | прабачэ́нні prabačénni |
прабачэ́ннях prabačénnjax |
count form | — | прабачэ́нні1 prabačénni1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.