Inherited from Old East Slavic правитель (pravitelĭ). By surface analysis, пра́віць (právicʹ, “to rule”) + -цель (-cjelʹ).
праві́цель • (pravícjelʹ) m pers (genitive праві́целя, nominative plural праві́целі, genitive plural праві́целяў, feminine праві́цельніца)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | праві́цель pravícjelʹ |
праві́целі pravícjeli |
genitive | праві́целя pravícjelja |
праві́целяў pravícjeljaŭ |
dative | праві́целю pravícjelju |
праві́целям pravícjeljam |
accusative | праві́целя pravícjelja |
праві́целяў pravícjeljaŭ |
instrumental | праві́целем pravícjeljem |
праві́целямі pravícjeljami |
locative | праві́целю pravícjelju |
праві́целях pravícjeljax |
count form | — | праві́целі1 pravícjeli1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.