про- (pro-) + сигнализи́ровать (signalizírovatʹ)
просигнализи́ровать • (prosignalizírovatʹ) pf (imperfective сигнализи́ровать)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | просигнализи́ровать prosignalizírovatʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | просигнализи́ровавший prosignalizírovavšij |
passive | — | просигнализи́рованный prosignalizírovannyj |
adverbial | — | просигнализи́ровав prosignalizírovav, просигнализи́ровавши prosignalizírovavši |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | просигнализи́рую prosignalizíruju |
2nd singular (ты) | — | просигнализи́руешь prosignalizíruješʹ |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | просигнализи́рует prosignalizírujet |
1st plural (мы) | — | просигнализи́руем prosignalizírujem |
2nd plural (вы) | — | просигнализи́руете prosignalizírujete |
3rd plural (они́) | — | просигнализи́руют prosignalizírujut |
imperative | singular | plural |
просигнализи́руй prosignalizíruj |
просигнализи́руйте prosignalizírujte | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | просигнализи́ровал prosignalizíroval |
просигнализи́ровали prosignalizírovali |
feminine (я/ты/она́) | просигнализи́ровала prosignalizírovala | |
neuter (оно́) | просигнализи́ровало prosignalizírovalo |