разбурэ́нне • (razburénnje) n inan (genitive разбурэ́ння, nominative plural разбурэ́нні, genitive plural разбурэ́нняў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | разбурэ́нне razburénnje |
разбурэ́нні razburénni |
genitive | разбурэ́ння razburénnja |
разбурэ́нняў razburénnjaŭ |
dative | разбурэ́нню razburénnju |
разбурэ́нням razburénnjam |
accusative | разбурэ́нне razburénnje |
разбурэ́нні razburénni |
instrumental | разбурэ́ннем razburénnjem |
разбурэ́ннямі razburénnjami |
locative | разбурэ́нні razburénni |
разбурэ́ннях razburénnjax |
count form | — | разбурэ́нні1 razburénni1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.