разбіва́ць • (razbivácʹ) impf (perfective разбі́ць)
imperfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | разбіва́ць razbivácʹ | |
participles | present tense | past tense |
active | — | — |
passive | — | — |
adverbial | разбіва́ючы razbivájučy |
разбіва́ўшы razbiváŭšy |
present tense | future tense | |
1st singular я |
разбіва́ю razbiváju |
бу́ду разбіва́ць búdu razbivácʹ |
2nd singular ты |
разбіва́еш razbiváješ |
бу́дзеш разбіва́ць búdzješ razbivácʹ |
3rd singular ён / яна́ / яно́ |
разбіва́е razbiváje |
бу́дзе разбіва́ць búdzje razbivácʹ |
1st plural мы |
разбіва́ем razbivájem |
бу́дзем разбіва́ць búdzjem razbivácʹ |
2nd plural вы |
разбіва́еце razbivájecje |
бу́дзеце разбіва́ць búdzjecje razbivácʹ |
3rd plural яны́ |
разбіва́юць razbivájucʹ |
бу́дуць разбіва́ць búducʹ razbivácʹ |
imperative | singular | plural |
second-person | разбіва́й razbiváj |
разбіва́йце razbivájcje |
past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
masculine я / ты / ён |
разбіва́ў razbiváŭ |
разбіва́лі razbiváli |
feminine я / ты / яна́ |
разбіва́ла razbivála | |
neuter яно́ |
разбіва́ла razbivála |