разогну́ть (razognútʹ) + -ся (-sja)
разогну́ться • (razognútʹsja) pf (imperfective разгиба́ться)
perfective aspect | ||
---|---|---|
infinitive | разогну́ться razognútʹsja | |
participles | present tense | past tense |
active | — | разогну́вшийся razognúvšijsja |
passive | — | — |
adverbial | — | разогну́вшись razognúvšisʹ |
present tense | future tense | |
1st singular (я) | — | разогну́сь razognúsʹ |
2nd singular (ты) | — | разогнёшься razognjóšʹsja |
3rd singular (он/она́/оно́) | — | разогнётся razognjótsja |
1st plural (мы) | — | разогнёмся razognjómsja |
2nd plural (вы) | — | разогнётесь razognjótesʹ |
3rd plural (они́) | — | разогну́тся razognútsja |
imperative | singular | plural |
разогни́сь razognísʹ |
разогни́тесь razognítesʹ | |
past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
masculine (я/ты/он) | разогну́лся razognúlsja |
разогну́лись razognúlisʹ |
feminine (я/ты/она́) | разогну́лась razognúlasʹ | |
neuter (оно́) | разогну́лось razognúlosʹ |