From роз- (roz-) + брат (brat).
розбра́т • (rozbrát) m inan (genitive розбра́ту, uncountable)
singular | |
---|---|
nominative | розбра́т rozbrát |
genitive | розбра́ту rozbrátu |
dative | розбра́тові, розбра́ту rozbrátovi, rozbrátu |
accusative | розбра́т rozbrát |
instrumental | розбра́том rozbrátom |
locative | розбра́ту, розбра́ті rozbrátu, rozbráti |
vocative | розбра́те rozbráte |
Borrowed from German Rostbraten. Compare Polish rozbratel.
розбра́т • (rozbrát) m inan (genitive розбра́та, nominative plural розбра́ти, genitive plural розбра́тів)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | розбра́т rozbrát |
розбра́ти rozbráty |
genitive | розбра́та rozbráta |
розбра́тів rozbrátiv |
dative | розбра́тові, розбра́ту rozbrátovi, rozbrátu |
розбра́там rozbrátam |
accusative | розбра́т rozbrát |
розбра́ти rozbráty |
instrumental | розбра́том rozbrátom |
розбра́тами rozbrátamy |
locative | розбра́ті rozbráti |
розбра́тах rozbrátax |
vocative | розбра́те rozbráte |
розбра́ти rozbráty |