From руі́на (ruína).
руйнава́ць • (rujnavácʹ) impf
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | руйнава́ць rujnavácʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | — |
| adverbial | руйну́ючы rujnújučy |
руйнава́ўшы rujnaváŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
руйну́ю rujnúju |
бу́ду руйнава́ць búdu rujnavácʹ |
| 2nd singular ты |
руйну́еш rujnúješ |
бу́дзеш руйнава́ць búdzješ rujnavácʹ |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
руйну́е rujnúje |
бу́дзе руйнава́ць búdzje rujnavácʹ |
| 1st plural мы |
руйну́ем rujnújem |
бу́дзем руйнава́ць búdzjem rujnavácʹ |
| 2nd plural вы |
руйну́еце rujnújecje |
бу́дзеце руйнава́ць búdzjecje rujnavácʹ |
| 3rd plural яны́ |
руйну́юць rujnújucʹ |
бу́дуць руйнава́ць búducʹ rujnavácʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | руйну́й rujnúj |
руйну́йце rujnújcje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
руйнава́ў rujnaváŭ |
руйнава́лі rujnaváli |
| feminine я / ты / яна́ |
руйнава́ла rujnavála | |
| neuter яно́ |
руйнава́ла rujnavála | |