From са́ма- (sáma-) + разбурэ́нне (razburénnje).
самаразбурэ́нне • (samarazburénnje) n inan (genitive самаразбурэ́ння, nominative plural самаразбурэ́нні, genitive plural самаразбурэ́нняў)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | самаразбурэ́нне samarazburénnje |
самаразбурэ́нні samarazburénni |
genitive | самаразбурэ́ння samarazburénnja |
самаразбурэ́нняў samarazburénnjaŭ |
dative | самаразбурэ́нню samarazburénnju |
самаразбурэ́нням samarazburénnjam |
accusative | самаразбурэ́нне samarazburénnje |
самаразбурэ́нні samarazburénni |
instrumental | самаразбурэ́ннем samarazburénnjem |
самаразбурэ́ннямі samarazburénnjami |
locative | самаразбурэ́нні samarazburénni |
самаразбурэ́ннях samarazburénnjax |
count form | — | самаразбурэ́нні1 samarazburénni1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.