самодоста́точный (samodostátočnyj) + -ость (-ostʹ)
самодоста́точность • (samodostátočnostʹ) f inan (genitive самодоста́точности, nominative plural самодоста́точности, genitive plural самодоста́точностей)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | самодоста́точность samodostátočnostʹ |
самодоста́точности samodostátočnosti |
genitive | самодоста́точности samodostátočnosti |
самодоста́точностей samodostátočnostej |
dative | самодоста́точности samodostátočnosti |
самодоста́точностям samodostátočnostjam |
accusative | самодоста́точность samodostátočnostʹ |
самодоста́точности samodostátočnosti |
instrumental | самодоста́точностью samodostátočnostʹju |
самодоста́точностями samodostátočnostjami |
prepositional | самодоста́точности samodostátočnosti |
самодоста́точностях samodostátočnostjax |