From Old East Slavic чародѣи (čaroděi), from Proto-Slavic *čarodějь, made of *čarъ (“sorcery”) + *dějati (“to do”).
чарадзе́й • (čaradzjéj) m pers (genitive чарадзе́я, nominative plural чарадзе́і, genitive plural чарадзе́яў, feminine чарадзе́йка)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | чарадзе́й čaradzjéj |
чарадзе́і čaradzjéi |
genitive | чарадзе́я čaradzjéja |
чарадзе́яў čaradzjéjaŭ |
dative | чарадзе́ю čaradzjéju |
чарадзе́ям čaradzjéjam |
accusative | чарадзе́я čaradzjéja |
чарадзе́яў čaradzjéjaŭ |
instrumental | чарадзе́ем čaradzjéjem |
чарадзе́ямі čaradzjéjami |
locative | чарадзе́ю čaradzjéju |
чарадзе́ях čaradzjéjax |
count form | — | чарадзе́і1 čaradzjéi1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.