Borrowed from German Infinitiv, French infinitif, English infinitive, Latin infinitivus.
інфініты́ў • (infinitýŭ) m inan (genitive інфініты́ва, nominative plural інфініты́вы, genitive plural інфініты́ваў, relational adjective інфініты́ўны)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | інфініты́ў infinitýŭ |
інфініты́вы infinitývy |
genitive | інфініты́ва infinitýva |
інфініты́ваў infinitývaŭ |
dative | інфініты́ву infinitývu |
інфініты́вам infinitývam |
accusative | інфініты́ў infinitýŭ |
інфініты́вы infinitývy |
instrumental | інфініты́вам infinitývam |
інфініты́вамі infinitývami |
locative | інфініты́ве infinitývje |
інфініты́вах infinitývax |
count form | — | інфініты́вы1 infinitývy1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.