From անարդար (anardar, “unfair, unjust”) + -ութիւն (-utʻiwn, “-ness”).
անարդարութիւն • (anardarutʻiwn)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | անարդարութիւն (anardarutʻiwn) | անարդարութիւնք (anardarutʻiwnkʻ) | |
genitive | անարդարութեան (anardarutʻean) | անարդարութեանց (anardarutʻeancʻ) | |
dative | անարդարութեան (anardarutʻean) | անարդարութեանց (anardarutʻeancʻ) | |
accusative | անարդարութիւն (anardarutʻiwn) | անարդարութիւնս (anardarutʻiwns) | |
ablative | անարդարութենէ (anardarutʻenē) | անարդարութեանց (anardarutʻeancʻ) | |
instrumental | անարդարութեամբ (anardarutʻeamb) | անարդարութեամբք (anardarutʻeambkʻ) | |
locative | անարդարութեան (anardarutʻean) | անարդարութիւնս (anardarutʻiwns) |