From արդար (ardar, “fair, just”) + -ութիւն (-utʻiwn, “-ness”).
արդարութիւն • (ardarutʻiwn)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | արդարութիւն (ardarutʻiwn) | արդարութիւնք (ardarutʻiwnkʻ) | |
genitive | արդարութեան (ardarutʻean) | արդարութեանց (ardarutʻeancʻ) | |
dative | արդարութեան (ardarutʻean) | արդարութեանց (ardarutʻeancʻ) | |
accusative | արդարութիւն (ardarutʻiwn) | արդարութիւնս (ardarutʻiwns) | |
ablative | արդարութենէ (ardarutʻenē) | արդարութեանց (ardarutʻeancʻ) | |
instrumental | արդարութեամբ (ardarutʻeamb) | արդարութեամբք (ardarutʻeambkʻ) | |
locative | արդարութեան (ardarutʻean) | արդարութիւնս (ardarutʻiwns) |