արքայ (arkʻay, “king”) + -ութիւն (-utʻiwn)
արքայութիւն • (arkʻayutʻiwn)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | արքայութիւն (arkʻayutʻiwn) | արքայութիւնք (arkʻayutʻiwnkʻ) | |
genitive | արքայութեան (arkʻayutʻean) | արքայութեանց (arkʻayutʻeancʻ) | |
dative | արքայութեան (arkʻayutʻean) | արքայութեանց (arkʻayutʻeancʻ) | |
accusative | արքայութիւն (arkʻayutʻiwn) | արքայութիւնս (arkʻayutʻiwns) | |
ablative | արքայութենէ (arkʻayutʻenē) | արքայութեանց (arkʻayutʻeancʻ) | |
instrumental | արքայութեամբ (arkʻayutʻeamb) | արքայութեամբք (arkʻayutʻeambkʻ) | |
locative | արքայութեան (arkʻayutʻean) | արքայութիւնս (arkʻayutʻiwns) |