ընկանիմ • (ənkanim)
| infinitive | ընկանել, ընկանիլ* (ənkanel, ənkanil*) | participle | ընկեալ (ənkeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | ընկ- (ənk-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընկանիմ (ənkanim) | ընկանիս (ənkanis) | ընկանի (ənkani) | ընկանիմք (ənkanimkʻ) | ընկանիք (ənkanikʻ) | ընկանին (ənkanin) | |
| imperfect | ընկանէի (ənkanēi) | ընկանէիր (ənkanēir) | ընկանէր, ընկանիւր (ənkanēr, ənkaniwr) | ընկանէաք (ənkanēakʻ) | ընկանէիք (ənkanēikʻ) | ընկանէին (ənkanēin) | |
| aorist | ընկայ (ənkay) | ընկար (ənkar) | ընկաւ (ənkaw) | ընկաք (ənkakʻ) | ընկայք (ənkaykʻ) | ընկան (ənkan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընկանիցիմ (ənkanicʻim) | ընկանիցիս (ənkanicʻis) | ընկանիցի (ənkanicʻi) | ընկանիցիմք (ənkanicʻimkʻ) | ընկանիցիք (ənkanicʻikʻ) | ընկանիցին (ənkanicʻin) | |
| aorist | ընկայց (ənkaycʻ) | ընկցիս (ənkcʻis) | ընկցի (ənkcʻi) | ընկցուք (ənkcʻukʻ) | ընկջիք (ənkǰikʻ) | ընկցին (ənkcʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ընկի՛ր (ənkír) | — | — | ընկարո՛ւք (ənkarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | ընկջի՛ր (ənkǰír) | — | — | ընկջի՛ք (ənkǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ընկանիր (mí ənkanir) | — | — | մի՛ ընկանիք (mí ənkanikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||