From թագաւոր (tʻagawor, “king”) + -ութիւն (-utʻiwn, “-dom”).
թագաւորութիւն • (tʻagaworutʻiwn)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | թագաւորութիւն (tʻagaworutʻiwn) | թագաւորութիւնք (tʻagaworutʻiwnkʻ) |
genitive | թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) | թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ) |
dative | թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) | թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ) |
accusative | թագաւորութիւն (tʻagaworutʻiwn) | թագաւորութիւնս (tʻagaworutʻiwns) |
ablative | թագաւորութենէ (tʻagaworutʻenē) | թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ) |
instrumental | թագաւորութեամբ (tʻagaworutʻeamb) | թագաւորութեամբք (tʻagaworutʻeambkʻ) |
locative | թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) | թագաւորութիւնս (tʻagaworutʻiwns) |