From մարգարէ (margarē, “prophet”) + -ութիւն (-utʻiwn).
մարգարէութիւն • (margarēutʻiwn)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | մարգարէութիւն (margarēutʻiwn) | մարգարէութիւնք (margarēutʻiwnkʻ) | |
| genitive | մարգարէութեան (margarēutʻean) | մարգարէութեանց (margarēutʻeancʻ) | |
| dative | մարգարէութեան (margarēutʻean) | մարգարէութեանց (margarēutʻeancʻ) | |
| accusative | մարգարէութիւն (margarēutʻiwn) | մարգարէութիւնս (margarēutʻiwns) | |
| ablative | մարգարէութենէ (margarēutʻenē) | մարգարէութեանց (margarēutʻeancʻ) | |
| instrumental | մարգարէութեամբ (margarēutʻeamb) | մարգարէութեամբք (margarēutʻeambkʻ) | |
| locative | մարգարէութեան (margarēutʻean) | մարգարէութիւնս (margarēutʻiwns) |