The original spelling is ցաւղուն (cʻawłun), of uncertain origin. Has been considered an inheritance from Proto-Indo-European, as a cognate of Ancient Greek καλάμη (kalámē) or of Latin caulis and Ancient Greek καυλός (kaulós), but there are phonetic irregularities in both cases.
ցօղուն • (cʻōłun)
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | ցօղուն (cʻōłun) | ցօղունք (cʻōłunkʻ) | |
genitive | ցօղնոյ (cʻōłnoy) | ցօղնոց (cʻōłnocʻ) | |
dative | ցօղնոյ (cʻōłnoy) | ցօղնոց (cʻōłnocʻ) | |
accusative | ցօղուն (cʻōłun) | ցօղունս (cʻōłuns) | |
ablative | ցօղնոյ (cʻōłnoy) | ցօղնոց (cʻōłnocʻ) | |
instrumental | ցօղնով (cʻōłnov) | ցօղնովք (cʻōłnovkʻ) | |
locative | ցօղուն (cʻōłun) | ցօղունս (cʻōłuns) |
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | ցօղուն (cʻōłun) | ցողունք (cʻołunkʻ) | |
genitive | ցողուան (cʻołuan) | ցողուանց (cʻołuancʻ) | |
dative | ցողուան (cʻołuan) | ցողուանց (cʻołuancʻ) | |
accusative | ցօղուն (cʻōłun) | ցողունս (cʻołuns) | |
ablative | ցողուանէ (cʻołuanē) | ցողուանց (cʻołuancʻ) | |
instrumental | ցողուամբ (cʻołuamb) | ցողուամբք (cʻołuambkʻ) | |
locative | ցողուան (cʻołuan) | ցողունս (cʻołuns) | |
post-classical |