քարկատեմ • (kʻarkatem)
| infinitive | քարկատել (kʻarkatel) | participle | քարկատեցեալ, քարկատեալ (kʻarkatecʻeal, kʻarkateal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | քարկատեց- (kʻarkatecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | քարկատեմ (kʻarkatem) | քարկատես (kʻarkates) | քարկատէ (kʻarkatē) | քարկատեմք (kʻarkatemkʻ) | քարկատէք (kʻarkatēkʻ) | քարկատեն (kʻarkaten) | |
| imperfect | քարկատէի, քարկատեի* (kʻarkatēi, kʻarkatei*) | քարկատէիր, քարկատեիր* (kʻarkatēir, kʻarkateir*) | քարկատէր (kʻarkatēr) | քարկատէաք, քարկատեաք* (kʻarkatēakʻ, kʻarkateakʻ*) | քարկատէիք, քարկատեիք* (kʻarkatēikʻ, kʻarkateikʻ*) | քարկատէին, քարկատեին* (kʻarkatēin, kʻarkatein*) | |
| aorist | քարկատեցի (kʻarkatecʻi) | քարկատեցեր (kʻarkatecʻer) | քարկատեաց (kʻarkateacʻ) | քարկատեցաք (kʻarkatecʻakʻ) | քարկատեցէք, քարկատեցիք (kʻarkatecʻēkʻ, kʻarkatecʻikʻ) | քարկատեցին (kʻarkatecʻin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | քարկատիցեմ (kʻarkaticʻem) | քարկատիցես (kʻarkaticʻes) | քարկատիցէ (kʻarkaticʻē) | քարկատիցեմք (kʻarkaticʻemkʻ) | քարկատիցէք (kʻarkaticʻēkʻ) | քարկատիցեն (kʻarkaticʻen) | |
| aorist | քարկատեցից (kʻarkatecʻicʻ) | քարկատեսցես (kʻarkatescʻes) | քարկատեսցէ (kʻarkatescʻē) | քարկատեսցուք (kʻarkatescʻukʻ) | քարկատեսջիք (kʻarkatesǰikʻ) | քարկատեսցեն (kʻarkatescʻen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | քարկատեա՛ (kʻarkateá) | — | — | քարկատեցէ՛ք (kʻarkatecʻḗkʻ) | — | |
| cohortative | — | քարկատեսջի՛ր (kʻarkatesǰír) | — | — | քարկատեսջի՛ք (kʻarkatesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ քարկատեր (mí kʻarkater) | — | — | մի՛ քարկատէք (mí kʻarkatēkʻ) | — | |
| *rare | |||||||