توحش

• IPA^(key): /ta.waħ.ħa.ʃa/

تَوَحَّشَ • (tawaḥḥaša) V (non-past يَتَوَحَّشُ (yatawaḥḥašu), verbal noun تَوَحُّش (tawaḥḥuš))

1. to be unsocial, unsociable, unfamiliar or shy
2. to act wild, savage, monstrous, brutal, barbarous, untamed, bestial or feral
3. to be desolate, deserted, waste

Borrowed from Arabic تَوَحُّش (tawaḥḥuš).

توحش • (tavahhoš)

1. wildness, savagery, barbarism
   • 1962, Jalal Al-e-Ahmad, غرب‌زدگی [ğarbzadegi, Occidentosis: A Plague from the West]:

     می‌بینید که میان این دو نهایت، نه تنها فاصله‌ای است عظیم بلکه به قول «تیبورمنده» گودالی است پر نشدنی که روز به روز هم عمیق‌تر و گشادتر می‌گردد به طریقی که ثروت و فقر، قدرت و ناتوانی، علم و جهل، آبادانی و ویرانی، تمدّن و توحّش در دنیا، دو قطبی شده است.

     mi-binid ke miyân-e in do nehâyat, na tanhâ fâsele'i ast azim balke be qowl-e "tibor mende" gowdâli ast por na-šodani ke ruz be ruz ham amiq-tar va gošâdtar mi-gardad be tariqi ke servat o faqr, qodrat o nâtavâni, elm o jahl, âbâdâni o virâni, tamaddon o tavahhoš dar donyâ, do qotbi šode ast.

     You see that not only is there an immense distance between these two extremes but, according to Tibor Mende, there is an inexhaustible chasm which is growing deeper and more gaping by the day so that wealth and poverty, power and impotence, knowledge and ignorance, prosperity and ruin, and civilization and barbarism in the world have become polarized.

• Hayyim, Sulayman (1934) “توحش”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim