يتم

Arabic

Etymology 1

Root
ي ت م (y t m)
4 terms

Verb

يَتِمَ • (yatima) I (non-past يَيْتَمُ (yaytamu), verbal noun يَتَم (yatam)) يَتُمَ • (yatuma) I (non-past يَيْتُمُ (yaytumu), verbal noun يَتْم (yatm) or يُتْم (yutm)) يَتَمَ • (yatama) I (non-past يَيْتِمُ (yaytimu), verbal noun يَتْم (yatm) or يُتْم (yutm))

to be or become an orphan

Conjugation

Conjugation of يَتِمَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun يَتَم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					يَتَم yatam
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَتِم yatim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتِمْتُ yatimtu	يَتِمْتَ yatimta	يَتِمَ yatima	يَتِمْتُمَا yatimtumā	يَتِمَا yatimā	يَتِمْنَا yatimnā	يَتِمْتُمْ yatimtum	يَتِمُوا yatimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتِمْتُ yatimtu	يَتِمْتِ yatimti	يَتِمَتْ yatimat	يَتِمْتُمَا yatimtumā	يَتِمَتَا yatimatā	يَتِمْنَا yatimnā	يَتِمْتُنَّ yatimtunna	يَتِمْنَ yatimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتَمُ ʔaytamu	تَيْتَمُ taytamu	يَيْتَمُ yaytamu	تَيْتَمَانِ taytamāni	يَيْتَمَانِ yaytamāni	نَيْتَمُ naytamu	تَيْتَمُونَ taytamūna	يَيْتَمُونَ yaytamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَيْتَمُ ʔaytamu	تَيْتَمِينَ taytamīna	تَيْتَمُ taytamu	تَيْتَمَانِ taytamāni	تَيْتَمَانِ taytamāni	نَيْتَمُ naytamu	تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتَمَ ʔaytama	تَيْتَمَ taytama	يَيْتَمَ yaytama	تَيْتَمَا taytamā	يَيْتَمَا yaytamā	نَيْتَمَ naytama	تَيْتَمُوا taytamū	يَيْتَمُوا yaytamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتَمَ ʔaytama	تَيْتَمِي taytamī	تَيْتَمَ taytama	تَيْتَمَا taytamā	تَيْتَمَا taytamā	نَيْتَمَ naytama	تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتَمْ ʔaytam	تَيْتَمْ taytam	يَيْتَمْ yaytam	تَيْتَمَا taytamā	يَيْتَمَا yaytamā	نَيْتَمْ naytam	تَيْتَمُوا taytamū	يَيْتَمُوا yaytamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتَمْ ʔaytam	تَيْتَمِي taytamī	تَيْتَمْ taytam	تَيْتَمَا taytamā	تَيْتَمَا taytamā	نَيْتَمْ naytam	تَيْتَمْنَ taytamna	يَيْتَمْنَ yaytamna
imperative الْأَمْر	m		اِيتَمْ ītam		اِيتَمَا ītamā			اِيتَمُوا ītamū
imperative الْأَمْر	f		اِيتَمِي ītamī		اِيتَمَا ītamā			اِيتَمْنَ ītamna

Conjugation of يَتُمَ (I, sound, u ~ u, no passive, verbal nouns يَتْم, يُتْم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					يَتْم, يُتْم yatm, yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَتِم yatim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتُمْتُ yatumtu	يَتُمْتَ yatumta	يَتُمَ yatuma	يَتُمْتُمَا yatumtumā	يَتُمَا yatumā	يَتُمْنَا yatumnā	يَتُمْتُمْ yatumtum	يَتُمُوا yatumū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتُمْتُ yatumtu	يَتُمْتِ yatumti	يَتُمَتْ yatumat	يَتُمْتُمَا yatumtumā	يَتُمَتَا yatumatā	يَتُمْنَا yatumnā	يَتُمْتُنَّ yatumtunna	يَتُمْنَ yatumna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتُمُ ʔaytumu	تَيْتُمُ taytumu	يَيْتُمُ yaytumu	تَيْتُمَانِ taytumāni	يَيْتُمَانِ yaytumāni	نَيْتُمُ naytumu	تَيْتُمُونَ taytumūna	يَيْتُمُونَ yaytumūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَيْتُمُ ʔaytumu	تَيْتُمِينَ taytumīna	تَيْتُمُ taytumu	تَيْتُمَانِ taytumāni	تَيْتُمَانِ taytumāni	نَيْتُمُ naytumu	تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتُمَ ʔaytuma	تَيْتُمَ taytuma	يَيْتُمَ yaytuma	تَيْتُمَا taytumā	يَيْتُمَا yaytumā	نَيْتُمَ naytuma	تَيْتُمُوا taytumū	يَيْتُمُوا yaytumū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتُمَ ʔaytuma	تَيْتُمِي taytumī	تَيْتُمَ taytuma	تَيْتُمَا taytumā	تَيْتُمَا taytumā	نَيْتُمَ naytuma	تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتُمْ ʔaytum	تَيْتُمْ taytum	يَيْتُمْ yaytum	تَيْتُمَا taytumā	يَيْتُمَا yaytumā	نَيْتُمْ naytum	تَيْتُمُوا taytumū	يَيْتُمُوا yaytumū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتُمْ ʔaytum	تَيْتُمِي taytumī	تَيْتُمْ taytum	تَيْتُمَا taytumā	تَيْتُمَا taytumā	نَيْتُمْ naytum	تَيْتُمْنَ taytumna	يَيْتُمْنَ yaytumna
imperative الْأَمْر	m		اُوتُمْ ūtum		اُوتُمَا ūtumā			اُوتُمُوا ūtumū
imperative الْأَمْر	f		اُوتُمِي ūtumī		اُوتُمَا ūtumā			اُوتُمْنَ ūtumna

Conjugation of يَتَمَ (I, sound, a ~ i, no passive, verbal nouns يَتْم, يُتْم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					يَتْم, يُتْم yatm, yutm
active participle اِسْم الْفَاعِل					يَتِم yatim
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَمْتُ yatamtu	يَتَمْتَ yatamta	يَتَمَ yatama	يَتَمْتُمَا yatamtumā	يَتَمَا yatamā	يَتَمْنَا yatamnā	يَتَمْتُمْ yatamtum	يَتَمُوا yatamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتَمْتُ yatamtu	يَتَمْتِ yatamti	يَتَمَتْ yatamat	يَتَمْتُمَا yatamtumā	يَتَمَتَا yatamatā	يَتَمْنَا yatamnā	يَتَمْتُنَّ yatamtunna	يَتَمْنَ yatamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَيْتِمُ ʔaytimu	تَيْتِمُ taytimu	يَيْتِمُ yaytimu	تَيْتِمَانِ taytimāni	يَيْتِمَانِ yaytimāni	نَيْتِمُ naytimu	تَيْتِمُونَ taytimūna	يَيْتِمُونَ yaytimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَيْتِمُ ʔaytimu	تَيْتِمِينَ taytimīna	تَيْتِمُ taytimu	تَيْتِمَانِ taytimāni	تَيْتِمَانِ taytimāni	نَيْتِمُ naytimu	تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَيْتِمَ ʔaytima	تَيْتِمَ taytima	يَيْتِمَ yaytima	تَيْتِمَا taytimā	يَيْتِمَا yaytimā	نَيْتِمَ naytima	تَيْتِمُوا taytimū	يَيْتِمُوا yaytimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَيْتِمَ ʔaytima	تَيْتِمِي taytimī	تَيْتِمَ taytima	تَيْتِمَا taytimā	تَيْتِمَا taytimā	نَيْتِمَ naytima	تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَيْتِمْ ʔaytim	تَيْتِمْ taytim	يَيْتِمْ yaytim	تَيْتِمَا taytimā	يَيْتِمَا yaytimā	نَيْتِمْ naytim	تَيْتِمُوا taytimū	يَيْتِمُوا yaytimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَيْتِمْ ʔaytim	تَيْتِمِي taytimī	تَيْتِمْ taytim	تَيْتِمَا taytimā	تَيْتِمَا taytimā	نَيْتِمْ naytim	تَيْتِمْنَ taytimna	يَيْتِمْنَ yaytimna
imperative الْأَمْر	m		اِيتِمْ ītim		اِيتِمَا ītimā			اِيتِمُوا ītimū
imperative الْأَمْر	f		اِيتِمِي ītimī		اِيتِمَا ītimā			اِيتِمْنَ ītimna

Verb

يَتَّمَ • (yattama) II (non-past يُيَتِّمُ (yuyattimu), verbal noun تَيْتِيم (taytīm))

to orphan, to bereave of the parents

Conjugation

Conjugation of يَتَّمَ (II, sound, full passive, verbal noun تَيْتِيم)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					تَيْتِيم taytīm
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُيَتِّم muyattim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُيَتَّم muyattam
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يَتَّمْتُ yattamtu	يَتَّمْتَ yattamta	يَتَّمَ yattama	يَتَّمْتُمَا yattamtumā	يَتَّمَا yattamā	يَتَّمْنَا yattamnā	يَتَّمْتُمْ yattamtum	يَتَّمُوا yattamū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يَتَّمْتُ yattamtu	يَتَّمْتِ yattamti	يَتَّمَتْ yattamat	يَتَّمْتُمَا yattamtumā	يَتَّمَتَا yattamatā	يَتَّمْنَا yattamnā	يَتَّمْتُنَّ yattamtunna	يَتَّمْنَ yattamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُيَتِّمُ ʔuyattimu	تُيَتِّمُ tuyattimu	يُيَتِّمُ yuyattimu	تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	يُيَتِّمَانِ yuyattimāni	نُيَتِّمُ nuyattimu	تُيَتِّمُونَ tuyattimūna	يُيَتِّمُونَ yuyattimūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أُيَتِّمُ ʔuyattimu	تُيَتِّمِينَ tuyattimīna	تُيَتِّمُ tuyattimu	تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	تُيَتِّمَانِ tuyattimāni	نُيَتِّمُ nuyattimu	تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتِّمَ ʔuyattima	تُيَتِّمَ tuyattima	يُيَتِّمَ yuyattima	تُيَتِّمَا tuyattimā	يُيَتِّمَا yuyattimā	نُيَتِّمَ nuyattima	تُيَتِّمُوا tuyattimū	يُيَتِّمُوا yuyattimū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُيَتِّمَ ʔuyattima	تُيَتِّمِي tuyattimī	تُيَتِّمَ tuyattima	تُيَتِّمَا tuyattimā	تُيَتِّمَا tuyattimā	نُيَتِّمَ nuyattima	تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتِّمْ ʔuyattim	تُيَتِّمْ tuyattim	يُيَتِّمْ yuyattim	تُيَتِّمَا tuyattimā	يُيَتِّمَا yuyattimā	نُيَتِّمْ nuyattim	تُيَتِّمُوا tuyattimū	يُيَتِّمُوا yuyattimū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُيَتِّمْ ʔuyattim	تُيَتِّمِي tuyattimī	تُيَتِّمْ tuyattim	تُيَتِّمَا tuyattimā	تُيَتِّمَا tuyattimā	نُيَتِّمْ nuyattim	تُيَتِّمْنَ tuyattimna	يُيَتِّمْنَ yuyattimna
imperative الْأَمْر	m		يَتِّمْ yattim		يَتِّمَا yattimā			يَتِّمُوا yattimū
imperative الْأَمْر	f		يَتِّمِي yattimī		يَتِّمَا yattimā			يَتِّمْنَ yattimna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	يُتِّمْتُ yuttimtu	يُتِّمْتَ yuttimta	يُتِّمَ yuttima	يُتِّمْتُمَا yuttimtumā	يُتِّمَا yuttimā	يُتِّمْنَا yuttimnā	يُتِّمْتُمْ yuttimtum	يُتِّمُوا yuttimū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	يُتِّمْتُ yuttimtu	يُتِّمْتِ yuttimti	يُتِّمَتْ yuttimat	يُتِّمْتُمَا yuttimtumā	يُتِّمَتَا yuttimatā	يُتِّمْنَا yuttimnā	يُتِّمْتُنَّ yuttimtunna	يُتِّمْنَ yuttimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُيَتَّمُ ʔuyattamu	تُيَتَّمُ tuyattamu	يُيَتَّمُ yuyattamu	تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	يُيَتَّمَانِ yuyattamāni	نُيَتَّمُ nuyattamu	تُيَتَّمُونَ tuyattamūna	يُيَتَّمُونَ yuyattamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أُيَتَّمُ ʔuyattamu	تُيَتَّمِينَ tuyattamīna	تُيَتَّمُ tuyattamu	تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	تُيَتَّمَانِ tuyattamāni	نُيَتَّمُ nuyattamu	تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُيَتَّمَ ʔuyattama	تُيَتَّمَ tuyattama	يُيَتَّمَ yuyattama	تُيَتَّمَا tuyattamā	يُيَتَّمَا yuyattamā	نُيَتَّمَ nuyattama	تُيَتَّمُوا tuyattamū	يُيَتَّمُوا yuyattamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُيَتَّمَ ʔuyattama	تُيَتَّمِي tuyattamī	تُيَتَّمَ tuyattama	تُيَتَّمَا tuyattamā	تُيَتَّمَا tuyattamā	نُيَتَّمَ nuyattama	تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُيَتَّمْ ʔuyattam	تُيَتَّمْ tuyattam	يُيَتَّمْ yuyattam	تُيَتَّمَا tuyattamā	يُيَتَّمَا yuyattamā	نُيَتَّمْ nuyattam	تُيَتَّمُوا tuyattamū	يُيَتَّمُوا yuyattamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُيَتَّمْ ʔuyattam	تُيَتَّمِي tuyattamī	تُيَتَّمْ tuyattam	تُيَتَّمَا tuyattamā	تُيَتَّمَا tuyattamā	نُيَتَّمْ nuyattam	تُيَتَّمْنَ tuyattamna	يُيَتَّمْنَ yuyattamna

Noun

يَتَم • (yatam) m

verbal noun of يَتِمَ (yatima) (form I)

Declension

Declension of noun يَتَم (yatam)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتَم yatam	الْيَتَم al-yatam	يَتَم yatam
Nominative	يَتَمٌ yatamun	الْيَتَمُ al-yatamu	يَتَمُ yatamu
Accusative	يَتَمًا yataman	الْيَتَمَ al-yatama	يَتَمَ yatama
Genitive	يَتَمٍ yatamin	الْيَتَمِ al-yatami	يَتَمِ yatami

Noun

يَتْم or يُتْم • (yatm or yutm) m

verbal noun of يَتُمَ (yatuma) (form I)
verbal noun of يَتَمَ (yatama) (form I)

Declension

Declension of noun يَتْم (yatm)‎; يُتْم (yutm)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm	الْيَتْم‎; الْيُتْم al-yatm‎; al-yutm	يَتْم‎; يُتْم yatm‎; yutm
Nominative	يَتْمٌ‎; يُتْمٌ yatmun‎; yutmun	الْيَتْمُ‎; الْيُتْمُ al-yatmu‎; al-yutmu	يَتْمُ‎; يُتْمُ yatmu‎; yutmu
Accusative	يَتْمًا‎; يُتْمًا yatman‎; yutman	الْيَتْمَ‎; الْيُتْمَ al-yatma‎; al-yutma	يَتْمَ‎; يُتْمَ yatma‎; yutma
Genitive	يَتْمٍ‎; يُتْمٍ yatmin‎; yutmin	الْيَتْمِ‎; الْيُتْمِ al-yatmi‎; al-yutmi	يَتْمِ‎; يُتْمِ yatmi‎; yutmi

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

يتم (form I)

يَتِمُّ (yatimmu) /ja.tim.mu/: third-person masculine singular non-past active indicative of تَمَّ (tamma)
يُتَمُّ (yutammu) /ju.tam.mu/: third-person masculine singular non-past passive indicative of تَمَّ (tamma)
يَتِمَّ (yatimma) /ja.tim.ma/: third-person masculine singular non-past active subjunctive/jussive of تَمَّ (tamma)
يُتَمَّ (yutamma) /ju.tam.ma/: third-person masculine singular non-past passive subjunctive/jussive of تَمَّ (tamma)
يَتِمِّ (yatimmi) /ja.tim.mi/: third-person masculine singular non-past active jussive of تَمَّ (tamma)
يُتَمِّ (yutammi) /ju.tam.mi/: third-person masculine singular non-past passive jussive of تَمَّ (tamma)

Etymology 3

Verb

يتم (form IV)

يُتِمُّ (yutimmu) /ju.tim.mu/: third-person masculine singular non-past active indicative of أَتَمَّ (ʔatamma)
يُتَمُّ (yutammu) /ju.tam.mu/: third-person masculine singular non-past passive indicative of أَتَمَّ (ʔatamma)
يُتِمَّ (yutimma) /ju.tim.ma/: third-person masculine singular non-past active subjunctive/jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)
يُتَمَّ (yutamma) /ju.tam.ma/: third-person masculine singular non-past passive subjunctive/jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)
يُتِمِّ (yutimmi) /ju.tim.mi/: third-person masculine singular non-past active jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)
يُتَمِّ (yutammi) /ju.tam.mi/: third-person masculine singular non-past passive jussive of أَتَمَّ (ʔatamma)

يتم

Contents

Arabic

Etymology 1

Verb

Conjugation

Verb

Conjugation

Noun

Declension

Noun

Declension

Etymology 2

Verb

Etymology 3

Verb

Wikious

Boobota

Sagapedia