From अंह् (aṃh, “to go, to set out, to commence”). Related to अङ्ग (aṅga, “limb, body, part”).
अंह्रि • (aṃhri) stem, m
| Masculine i-stem declension of अंह्रि | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | अंह्रिः (aṃhriḥ) | ||
| Gen. sg. | अंह्रेः (aṃhreḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | अंह्रिः (aṃhriḥ) | अंह्री (aṃhrī) | अंह्रयः (aṃhrayaḥ) |
| Vocative | अंह्रे (aṃhre) | अंह्री (aṃhrī) | अंह्रयः (aṃhrayaḥ) |
| Accusative | अंह्रिम् (aṃhrim) | अंह्री (aṃhrī) | अंह्रीन् (aṃhrīn) |
| Instrumental | अंह्रिणा (aṃhriṇā) | अंह्रिभ्याम् (aṃhribhyām) | अंह्रिभिः (aṃhribhiḥ) |
| Dative | अंह्रये (aṃhraye) | अंह्रिभ्याम् (aṃhribhyām) | अंह्रिभ्यः (aṃhribhyaḥ) |
| Ablative | अंह्रेः (aṃhreḥ) | अंह्रिभ्याम् (aṃhribhyām) | अंह्रिभ्यः (aṃhribhyaḥ) |
| Genitive | अंह्रेः (aṃhreḥ) | अंह्र्योः (aṃhryoḥ) | अंह्रीणाम् (aṃhrīṇām) |
| Locative | अंह्रौ (aṃhrau) | अंह्र्योः (aṃhryoḥ) | अंह्रिषु (aṃhriṣu) |