अवर्त्

Sanskrit

From Proto-Indo-European *wért-t ~ *wr̥t-ént, from *wert- (“to turn”).

अवर्त् • (ávart) third-singular indicative (type P, aorist, root वृत्) (Vedic)

Aorist: अवर्त् (ávart), -
	Active			Mediopassive
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Indicative
Third	अवर्त् ávart	अवर्त्ताम् ávarttām	अवृतन् ávṛtan	-	-	-
Second	अवर्त् ávart	अवर्त्तम् ávarttam	अवर्त्त ávartta	-	-	-
First	अवर्तम् ávartam	अवर्त्व ávartva	अवर्त्म ávartma	-	-	-
Injunctive
Third	वर्त् várt	वर्त्ताम् várttām	वृतन् vṛtán	-	-	-
Second	वर्त् várt	वर्त्तम् várttam	वर्त्त vártta	-	-	-
First	वर्तम् vártam	वर्त्व vártva	वर्त्म vártma	-	-	-
Subjunctive
Third	वर्तत् / वर्तति vártat / vártati	वर्ततः vártataḥ	वर्तन् / वर्तन्ति vártan / vártanti	-	-	-
Second	वर्तः / वर्तसि vártaḥ / vártasi	वर्तथः vártathaḥ	वर्तथ vártatha	-	-	-
First	वर्तानि vártāni	वर्ताव vártāva	वर्ताम vártāma	-	-	-
Notes	The subjunctive is only used in Vedic Sanskrit.

Rix, Helmut, editor (2001), “*u̯ert-”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 691