Derived noun from the verbal root ऋणोति (ṛṇoti, “to attack, to rise”), from Proto-Indo-European *h₃er-; compare Ancient Greek ἔρις (éris) and Proto-Slavic *ortь.
ऋति • (ṛtí) stem, f
| Feminine i-stem declension of ऋति (ṛtí) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | ऋतिः ṛtíḥ |
ऋती ṛtī́ |
ऋतयः ṛtáyaḥ |
| Vocative | ऋते ṛ́te |
ऋती ṛ́tī |
ऋतयः ṛ́tayaḥ |
| Accusative | ऋतिम् ṛtím |
ऋती ṛtī́ |
ऋतीः ṛtī́ḥ |
| Instrumental | ऋत्या / ऋती¹ ṛtyā́ / ṛtī́¹ |
ऋतिभ्याम् ṛtíbhyām |
ऋतिभिः ṛtíbhiḥ |
| Dative | ऋतये / ऋत्यै² / ऋती¹ ṛtáye / ṛtyaí² / ṛtī́¹ |
ऋतिभ्याम् ṛtíbhyām |
ऋतिभ्यः ṛtíbhyaḥ |
| Ablative | ऋतेः / ऋत्याः² / ऋत्यै³ ṛtéḥ / ṛtyā́ḥ² / ṛtyaí³ |
ऋतिभ्याम् ṛtíbhyām |
ऋतिभ्यः ṛtíbhyaḥ |
| Genitive | ऋतेः / ऋत्याः² / ऋत्यै³ ṛtéḥ / ṛtyā́ḥ² / ṛtyaí³ |
ऋत्योः ṛtyóḥ |
ऋतीनाम् ṛtīnā́m |
| Locative | ऋतौ / ऋत्याम्² / ऋता¹ ṛtaú / ṛtyā́m² / ṛtā́¹ |
ऋत्योः ṛtyóḥ |
ऋतिषु ṛtíṣu |
| Notes |
| ||