From Proto-Indo-European *ǵénh₁tōr (“parent, begetter, father”). Cognate with Ancient Greek γενέτωρ (genétōr), Latin genitor.
जनितृ • (janitṛ́) stem, m
Masculine ṛ-stem declension of जनितृ (janitṛ́) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | जनिता janitā́ |
जनितारौ / जनितारा¹ janitā́rau / janitā́rā¹ |
जनितारः janitā́raḥ |
Vocative | जनितः jánitaḥ |
जनितारौ / जनितारा¹ jánitārau / jánitārā¹ |
जनितारः jánitāraḥ |
Accusative | जनितारम् janitā́ram |
जनितारौ / जनितारा¹ janitā́rau / janitā́rā¹ |
जनितॄन् janitṝ́n |
Instrumental | जनित्रा janitrā́ |
जनितृभ्याम् janitṛ́bhyām |
जनितृभिः janitṛ́bhiḥ |
Dative | जनित्रे janitré |
जनितृभ्याम् janitṛ́bhyām |
जनितृभ्यः janitṛ́bhyaḥ |
Ablative | जनितुः janitúḥ |
जनितृभ्याम् janitṛ́bhyām |
जनितृभ्यः janitṛ́bhyaḥ |
Genitive | जनितुः janitúḥ |
जनित्रोः janitróḥ |
जनितॄणाम् janitṝṇā́m |
Locative | जनितरि janitári |
जनित्रोः janitróḥ |
जनितृषु janitṛ́ṣu |
Notes |
|