From Proto-Hellenic *génetōr, from Proto-Indo-European *ǵénh₁tōr, from *ǵenh₁- (“to produce, to give birth”) + *-tōr (agent noun), equivalent to γίγνομαι (gígnomai, “to be born”) + -τωρ (-tōr, masculine agent noun suffix). Compare Latin genitor.
γενέτωρ • (genétōr) m (genitive γενέτορος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ γενέτωρ ho genétōr |
τὼ γενέτορε tṑ genétore |
οἱ γενέτορες hoi genétores | ||||||||||
| Genitive | τοῦ γενέτορος toû genétoros |
τοῖν γενετόροιν toîn genetóroin |
τῶν γενετόρων tôn genetórōn | ||||||||||
| Dative | τῷ γενέτορῐ tôi genétori |
τοῖν γενετόροιν toîn genetóroin |
τοῖς γενέτορσῐ / γενέτορσῐν toîs genétorsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν γενέτορᾰ tòn genétora |
τὼ γενέτορε tṑ genétore |
τοὺς γενέτορᾰς toùs genétoras | ||||||||||
| Vocative | γενέτορ genétor |
γενέτορε genétore |
γενέτορες genétores | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||