Compound of महा (mahā́, “great”) + ऋषि (ṛ́ṣi, “rishi, sage, poet”).
महर्षि • (mahárṣi) stem, m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | महर्षिः (mahárṣiḥ) | महर्षी (mahárṣī) | महर्षयः (mahárṣayaḥ) |
vocative | महर्षे (máharṣe) | महर्षी (máharṣī) | महर्षयः (máharṣayaḥ) |
accusative | महर्षिम् (mahárṣim) | महर्षी (mahárṣī) | महर्षीन् (mahárṣīn) |
instrumental | महर्षिणा (mahárṣiṇā) महर्ष्या¹ (mahárṣyā¹) |
महर्षिभ्याम् (mahárṣibhyām) | महर्षिभिः (mahárṣibhiḥ) |
dative | महर्षये (mahárṣaye) | महर्षिभ्याम् (mahárṣibhyām) | महर्षिभ्यः (mahárṣibhyaḥ) |
ablative | महर्षेः (mahárṣeḥ) | महर्षिभ्याम् (mahárṣibhyām) | महर्षिभ्यः (mahárṣibhyaḥ) |
genitive | महर्षेः (mahárṣeḥ) | महर्ष्योः (mahárṣyoḥ) | महर्षीणाम् (mahárṣīṇām) |
locative | महर्षौ (mahárṣau) महर्षा¹ (mahárṣā¹) |
महर्ष्योः (mahárṣyoḥ) | महर्षिषु (mahárṣiṣu) |
Monier Williams (1899) “महर्षि”, in A Sanskrit–English Dictionary, , new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 794.