Compound of महा (mahā́, “great”) + ऋषि (ṛ́ṣi, “rishi, sage, poet”).
महर्षि • (mahárṣi) stem, m
Masculine i-stem declension of महर्षि (mahárṣi) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | महर्षिः mahárṣiḥ |
महर्षी mahárṣī |
महर्षयः mahárṣayaḥ |
Vocative | महर्षे máharṣe |
महर्षी máharṣī |
महर्षयः máharṣayaḥ |
Accusative | महर्षिम् mahárṣim |
महर्षी mahárṣī |
महर्षीन् mahárṣīn |
Instrumental | महर्षिणा / महर्ष्या¹ mahárṣiṇā / mahárṣyā¹ |
महर्षिभ्याम् mahárṣibhyām |
महर्षिभिः mahárṣibhiḥ |
Dative | महर्षये mahárṣaye |
महर्षिभ्याम् mahárṣibhyām |
महर्षिभ्यः mahárṣibhyaḥ |
Ablative | महर्षेः mahárṣeḥ |
महर्षिभ्याम् mahárṣibhyām |
महर्षिभ्यः mahárṣibhyaḥ |
Genitive | महर्षेः mahárṣeḥ |
महर्ष्योः mahárṣyoḥ |
महर्षीणाम् mahárṣīṇām |
Locative | महर्षौ / महर्षा¹ mahárṣau / mahárṣā¹ |
महर्ष्योः mahárṣyoḥ |
महर्षिषु mahárṣiṣu |
Notes |
|
Monier Williams (1899) “महर्षि”, in A Sanskrit–English Dictionary, , new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 794.