मेह (meha) m
From Proto-Indo-Aryan *Hmáyźʰas, from Proto-Indo-Iranian *Hmáyȷ́ʰas, from Proto-Indo-European *h₃móyǵʰos, from *h₃meyǵʰ- (“to urinate”). Cognate with Avestan 𐬨𐬀𐬉𐬰𐬀 (maēza) and Old Armenian մէզ (mēz). Related to मेहति (méhati).
मेह • (méha) stem, m
| Masculine a-stem declension of मेह (méha) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | मेहः méhaḥ |
मेहौ / मेहा¹ méhau / méhā¹ |
मेहाः / मेहासः¹ méhāḥ / méhāsaḥ¹ |
| Vocative | मेह méha |
मेहौ / मेहा¹ méhau / méhā¹ |
मेहाः / मेहासः¹ méhāḥ / méhāsaḥ¹ |
| Accusative | मेहम् méham |
मेहौ / मेहा¹ méhau / méhā¹ |
मेहान् méhān |
| Instrumental | मेहेन méhena |
मेहाभ्याम् méhābhyām |
मेहैः / मेहेभिः¹ méhaiḥ / méhebhiḥ¹ |
| Dative | मेहाय méhāya |
मेहाभ्याम् méhābhyām |
मेहेभ्यः méhebhyaḥ |
| Ablative | मेहात् méhāt |
मेहाभ्याम् méhābhyām |
मेहेभ्यः méhebhyaḥ |
| Genitive | मेहस्य méhasya |
मेहयोः méhayoḥ |
मेहानाम् méhānām |
| Locative | मेहे méhe |
मेहयोः méhayoḥ |
मेहेषु méheṣu |
| Notes |
| ||