राज (rāj, “king, ruler”) + दूत (dūt, “envoy, messenger”).
राजदूत • (rājdūt) m
राजदूत m
| Case \ Number | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative (first) | राजदूतो (rājadūto) | राजदूता (rājadūtā) |
| Accusative (second) | राजदूतं (rājadūtaṃ) | राजदूते (rājadūte) |
| Instrumental (third) | राजदूतेन (rājadūtena) | राजदूतेहि (rājadūtehi) or राजदूतेभि (rājadūtebhi) |
| Dative (fourth) | राजदूतस्स (rājadūtassa) or राजदूताय (rājadūtāya) or राजदूतत्थं (rājadūtatthaṃ) | राजदूतानं (rājadūtānaṃ) |
| Ablative (fifth) | राजदूतस्मा (rājadūtasmā) or राजदूतम्हा (rājadūtamhā) or राजदूता (rājadūtā) | राजदूतेहि (rājadūtehi) or राजदूतेभि (rājadūtebhi) |
| Genitive (sixth) | राजदूतस्स (rājadūtassa) | राजदूतानं (rājadūtānaṃ) |
| Locative (seventh) | राजदूतस्मिं (rājadūtasmiṃ) or राजदूतम्हि (rājadūtamhi) or राजदूते (rājadūte) | राजदूतेसु (rājadūtesu) |
| Vocative (calling) | राजदूत (rājadūta) | राजदूता (rājadūtā) |